1. آپدیت شدنِ بیش از حد وبلاگ ، فقط نشونه ی تنهایی ، حماقت ، علّافی و بیکاریِ نویسنده ی اونه . دقیقاً مثلِ من . شاید اگه اینقدر که برای اینجا ارزش قائل بودم تا به حال ، به زندگیِ واقعیم می رسیدم وضعم خیلی بهتر بود . به قولِ دوستی - البته با دخل و تصرّف - امان از مجازی زندگی کردن تو دنیای واقعی ، و من به این شکل کاملش می کنم ، و امان از واقعی زندگی کردن تو دنیایِ مجازی! همیشه آپ بودنه من ، دلیلش این نبوده که دلم بخواد همیشه یه پست جدید برای ویزیتورای اینجا داشته باشم ، نه ، واقعاً اونقدرام برام مهم نیست ، دلیلش این بوده که من داشتم اینجا زندگی می کردم . حرفایی رو که فکر کردم دوست داشتم بگم و فکر کردم ارزش شنیده شدن داره ، اومدم اینجا نوشتم چون شنونده ای ندارم تو زندگیم . متاسفانه باید بگم حالم از این شیوه ی زندگی کردن داره بهم میخوره . کلاً وقتی به هر چیزی بهایِ بیش از حد بدی ، هم خودت و هم اون رو به فاک دادی . دوستانی که واقعاً فکر می کنند نگرانِ حالِ من هستند ، هر موقع دیدید اینجا رو نهایتاً روزی یکبار آپ می کنم و نه بیشتر ، بدونید حالم به شدّت خوبه .

2. تو این 24 ساعت که من کمتر سراغ این وبلاگ اومدم ، یه سری شیطنت ها کردین ، یه کامنتایِ عجیب غریب گذاشتین ، که بازم با عرض شرمندگی باید بگم اصلاً حوصله ی بحث کردن و توجیه کردن و کل کل ندارم . شاید اشتباه کردم که تو اون پست راجع به نوشته هام و برداشت هاتون توضیح دادم . بازم زیادی اهمیت دادم . از این به بعد بازم هرچی دوست دارید بنویسید ، چون همون طور که گفتم به غیر از کامنت های send2all شده ، هیچ کامنتی رو پاک نمی کنم . حالا هی بیاید منو تحلیل کنید و نظریه کارشناسی بدید . راحت باشید . ولی فکرشو نکنید که بخوام جوابتونو بدم یا دلیل بیارم یا هر چیز دیگه .

3.خوش باشید .